Sunday, July 19, 2009

Μπλέντερ


Εδώ είμαι και πάλι, να συνομιλώ ξαπλωμένος στο κρεβάτι με τις φωνές του μυαλού μου. Ρινίσματα υπνωτικού χαπιού και άσπρη σκόνη έχουν πασπαλείψει τον εγκέφαλό μου σαν ταλκ. Είναι για ν' αρθρώνει αβίαστα τις εικόνες που αυτή την ώρα μου χαρίζει με μωρουδένια υπερένταση.

Μου αφηγείται πόσο σημαντικό είναι να έχεις μια γερή αίσθηση, μια συμπαγή και ξεκάθαρη εικόνα στο μυαλό σου προτού αποφασίσεις να την επικοινωνήσεις. Αν θα 'ναι με μορφή λέξεων, χρειάζεται χειρουργική ακρίβεια η επιλογή και σύνθεσή τους. Αν θα 'ναι μέσα από μια ζωγραφιά, τότε πρέπει να εστιάσεις πολύ σ' εκείνο το χοντρό κορμό του δέντρου που γέρνει προς ένα ιριδίζον τοπίο κάποιο λυκόφως. Είναι δηλαδή σημαντικό να διοχετεύσεις ποσότητες σκέψης και να τις συγκεντρώσεις όσο μπορείς περισσότερο. Έτσι θα 'χεις μπροστά σου κάτι απτό που θα προσεγγίζει πιστά την πραγματική μορφή του. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος όταν εργάζεσαι, να συγκεντρώνεσαι όταν συνομιλείς, όταν ζεις την εβδομαδιαία σου καθημερινότητα. Γιατί αν δεν είσαι συγκεντρωμένος, εκεί που θα θέλεις να πλάσεις ακόμα και την πιο κοινή λέξη, όπως "καλημέρα", μπορεί να μπλεχτείς και να μπερδέψεις κομμάτι ξένης σκέψης. Αναλογίζεσαι παράλληλα τα υπέροχα χέρια του που δεν ξέρεις αν υπάρχει ποτέ περίπτωση να σ' αγγίξουν ξανά κι έτσι παραγκωνίζεται αβίαστα το "καλή" και σου μένει σκέτη η "μέρα". Θα 'ναι μια μέρα που μετά από αυτό το ανακάτεμα θα περιέχει ίσως και άλλα μέρη του σώματός του, όπως το θεσπέσιο λαιμό που φίλαγες, τα χείλη που χάιδευες, τα μάτια που σε κοιτούσαν με γλύκα και που λαχταράς. Θα 'ναι μια μέρα που, μόλις κλείσεις την πόρτα της εισόδου το βράδυ και αφήσεις να γλιστρήσουν τα κλειδιά στο μπολ, θα 'χει περάσει χωρίς καν να την έχεις ζήσει. θα 'σαι ζαβλακωμένος. Η σκέτη "μέρα" που ψέλλισες σα μουντρούχος το πρωί ήταν μόνο το ένα κομμάτι της σκέψης-υβριδίου σου. Τη συμπληρώνει αυτό το χέρι που ήταν μέσα στο κεφάλι σου. Πέραν του ότι ανακάτευε με τα δάχτυλα το σύμπαν εκεί μέσα, σ' έκανε να ζήσεις τη μέρα εν μέρει. Η μισή ήταν σ' έναν κόσμο πραγματικό που αντιμετώπιζες με κοφτά λόγια και προφανή δυσθημία. Η άλλη μισή ήταν χαμένη μέσα στο μπλέντερ που σε χτύπαγε με αβγά εκείνο το χεράκι... (t.b.c.)

4 comments:

  1. είσαι ρομαντικός τελικά, μου αρέσει, είναι γλυκό κ αληθινό...

    ReplyDelete
  2. τέλειο κέιμενο. είναι όμως αληθινό?

    ReplyDelete