Δολοφονική δημοσιογραφία

(…)
- Μου είπε η υπάλληλος ότι η έκπτωση γινόταν για όλα τα προϊόντα ανεξαρτήτου ποσού.
- Ανεξαρτήτως ποσού!
- Ε;
- Λέω, το σωστό είναι ανεξαρτήτως ποσού. Με επίρρημα. Εάν χρησιμοποιούσαμε το επίθετο δεν θα έβγαινε νόημα.
- Α… Ναι…
- Λοιπόν;
- A, να μωρέ, αυτό, ότι είχε έκπτωση σε όλα. Τέλος πάντων, άντε πάω, τα λέμε την άλλη εβδομάδα.
- Εντάξει, άντε, και καλό διάβασμα…

Ο δάσκαλος έγειρε ξανά το κεφάλι πάνω από τα χαρτιά του. Ο Λουκάς βγαίνοντας, κοντοστάθηκε έξω από το παράθυρο και τον κοίταξε. «Ανεξαρτήτως ποσού, ανεξαρτήτως ποσού» επανέλαβε ειρωνικά. Έφτυσε και έφυγε ανάβοντας ένα τσιγάρο…



(…)
- … «και τότε ανέβηκε στο βήμα ο πάστορας για να εκφράσει εκ μέρους της χριστιανικής κοινότητας την ωδίνη της…», χαχαχα, την ωδίνη της;
- E, ναι, την ωδίνη της, γιατί, αστείο είναι;
- «Οδύνη» με όμικρον και ύψιλον! Χαχαχα, ωδίνη έτσι όπως την έχεις γράψει είναι ο πόνος της γέννας. Ωχ, να ’σαι καλά, νέο συκώτι έκανα σήμερα…

Τα γέλια του δασκάλου παρέσυραν και τους άλλους μαθητές σε ξεκαρδίσματα. Ο Λουκάς προσπάθησε να γελάσει και αυτός. Ευχόταν μόνο να μην φαίνεται η υποχρέωση του γέλιου που ένιωσε. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το υποκριτικό γέλιο για ένα λάθος που έχεις κάνει εσύ! Το μακρύ του νύχι για την κιθάρα σχεδόν χώθηκε μέσα στο κρέας της παλάμης του.


(…)
- … «Η Ατζολίνα ανέβηκε τα σκαλάκια του τραίνου και…», χμμμ, το τρένο γράφεται με έψιλον.
- Ε, όχι , αποκλείεται, το έχω δει σε ένα σωρό κείμενα με άλφα γιώτα, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα πια! Εντάξει, έχουμε και μια γλώσσα, μη τα κάνουμε όλα γκρίγκλις!
- Κάνεις λάθος! Κοίτα, η λέξη είναι δάνειο από την ιταλική treno. Σύμφωνα με τους κανόνες της νεοελληνικής ορθογραφίας μια δανεική λέξη από άλλη γλώσσα γράφεται με τον απλούστερο τρόπο ορθογραφικά, άρα με έψιλον.
- Κανόνες της νεοελληνικής… Τα έχουμε καταστρέψει όλα! Τίποτα δεν αφήσαμε όρθιο! Μια ομορφιά είχαμε, την ορθογραφία μας, και την κάνουμε χαρακίρι και αυτή…
- Μα μην επιμένεις σε παρακαλώ, κανόνας ορθογραφίας είναι!


«Τον έπιασα! Αποκλείεται! Αυτή την φορά κάνει λάθος, δεν υπάρχει περίπτωση! Γράφεται με ύψιλον, αφού προέρχεται από το «ισχύς», «ισχυρός», που στο διάολο είναι και αυτός ο Μπαμπινιώτης; «Ισθμός», «ισχ», μμμμ, «κάπα, λάμδα, μι», «ιστός», «ισχίο», ε όχι ρε πούστη μου, «ισχιαλγία» από το «ισχίο» και το «άλγος»! Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω! Μου ’χει γαμήσει πια το πνεύμα, το μυαλό!».


Με μισάνοιχτο, από απορία, στόμα διάβαζε τις επικεφαλίδες της εφημερίδας, ενώ κρατούσε με το χέρι του την άκρη της σελίδας για να μην κουνιέται από τον αέρα. «Ρεπορτάζ του Πάνου Σόμπολου για το απεχθές έγκλημα του Ψυχικού στη σελίδα 33». Τράβηξε την εφημερίδα από το σκοινί ενώ το μανταλάκι στριφογύρισε σα σβούρα. Πέταξε με δύναμη την εφημερίδα πάνω στις τσίχλες, τις καραμέλες και το τασάκι για τα ψιλά. Ούτε καλημέρα σήμερα στον κυρ Μπάμπη, τον περιπτερά, ούτε τίποτα! Ψάχνοντας το ευρώ στην τσέπη του του είπε με στόμφο:
- Δάσκαλός μου ήταν! Χθες το βράδυ μου έκανε μάθημα, μια χαρά άνθρωπος! Βρε τι μπορεί να πάθεις από την μια στιγμή στην άλλη!
Ο κυρ Μπάμπης μούγκρισε καταφατικά. Συμφωνούσε.

Προχώρησε λίγο πιο κάτω, κοντοστάθηκε λίγο όρθιος και άνοιξε στη σελίδα 33:
… «Το άψυχο κορμί του καθηγητή βρέθηκε από την καθαρίστριά του, η οποία, όπως κάθε Τρίτη πρωί, χρησιμοποιώντας το αντικλείδι που της είχε προσφέρει το θύμα για να μπαίνει στην μονοκατοικία του Παλαιού Ψυχικού, τον ανακάλυψε ριγμένο με το κεφάλι πάνω στα γραπτά των μαθητών του. Στο κρανίο του καρφωμένα υπήρχαν τέσσερα μεταλλικά στυλό πολυτελείας»… μμμμμ, ναι καλά… «το φρικτό σκηνικόοο»… «σύμφωνα με το ιατροδικαστή ο θάνατος επήλθε γύρω στις τριάμιση», τι «τριάμιση», «τρεισήμιση», τσ, τσ, τσ, δεν υποφέρονται πια… «το σχολείο υποθάλπτει την βία», «υποθάλπτει»; «Υποθάλπει»… τι αηδίες γράφετε μωρέ… «η εγκληματική πράξη επισείει ποινή φυλάκισης»…, «επισύρει» ρεεε, α ρε αλήτες ανορθόγραφοι δημοσιογράφοι, δολοφόνοι της γλώσσας μας…