Μάτι

Στην οδό των ηδονοβλεψιών δεν έχει καμία ελπίδα. Τα θηρία των ματιών τους, τα τηλεσκόπιά τους, τα κυάλια τους, οι κλειδαρότρυπες ακόμα, κλείνουν αντί να ανοίγουν. Κλείνουν μόλις την βλέπουν. Κλείνουν γιατί την βλέπουν.
Μόνο το μάτι του καθρέφτη δεν ραγίζει. Την έχει συνηθίσει. Κι εκείνη στέκεται αρκετά λεπτά την ημέρα μπροστά του και παρατηρεί το σώμα της. Δεν το θαυμάζει πια στα 62. Κάποτε καθόταν περισσότερα λεπτά. Αναγνώριζε τις αδυναμίες του που δεν κατάφερνε να το διατηρήσει λεπτό και σφριγηλό αλλά της άρεσε η ζουμερότητά του, την ανακούφιζε η χαλαρότητά του. Τώρα εκείνο φθίνει. Η βαρύτητα θέλει να το γονατίσει, να το πλησιάσει στο χώμα.
Τα δύο κομμάτια του στήθους της είναι πια σχεδόν δύο ανάποδα τρίγωνα που οι κορυφές τους δείχνουν τα πλακάκια του μπάνιου. Μερικές φορές νομίζει ότι τα πλακάκια σχηματίζουν μικρούς κρατήρες που τελικά θα ρουφήξουν το στήθος της και θα μείνει για το υπόλοιπο της ζωής της κολλημένη εκεί. Μπρούμυτα στα πλακάκια.
Νομίζει ότι έχει κοντύνει κι οι φλέβες στα πόδια της είναι πολύ πιο μελανές τα τρία τελευταία χρόνια. Πετάγονται επικίνδυνα σαν το δέρμα που τις κλείνει να μην μπορεί να τις αντέξει. Πριν τρία χρόνια ήταν η τελευταία φορά που γαμήθηκε. Νόμιζε ότι η επιθυμία είχε στραγγιχτεί από το σώμα της αλλά έκανε λάθος.
Ήταν ένας μικρότερος άντρας, γύρω στα 40, από τους ωραιότερους άντρες που είχε συναντήσει και γαμηθεί μαζί τους. Δεν είχαν πιει πολύ εκείνο το βράδυ και της έκανε εντύπωση που εκείνος θέλησε πολύ γρήγορα να μπει μέσα της παρόλο που ήταν λίγο ελκυστική εκείνο το βράδυ. Την πήρε στο απόλυτο σκοτάδι, εκείνη τον παρακάλεσε, και καταλάβαιναν κι οι δυο γιατί. Έφυγε λίγες ώρες μετά πριν προλάβει να του πει ότι ήθελε κι άντεχε κι άλλο.
Της φαίνεται πως τα ακούει κάθε βράδυ ή τα βλέπει στο σκοτάδι. Είναι τα μεταλλικά τηλεσκόπια, οι φακοί από τα κυάλια που γυαλίζουν, χτυπάνε πάνω σε τζάμια, αντανακλώνται, κι οι στιγμιαίες τους λάμψεις σχεδόν τρυπάνε τα τζάμια και την τυφλώνουν. Το αισθάνεται όμως. Η κατεύθυνσή τους δεν είναι προς το παράθυρό της που μένει πάντα ανοιχτό.
Δεν είναι μόνο το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας που μένει πάντα ανοιχτό. Είναι όλα τα παράθυρα, ακόμα κι αυτό της τουαλέτας, κι όλες οι μπαλκονόπορτες του σπιτιού. Μένουν ορθάνοιχτα, χωρίς να καλύπτονται από κουρτίνες ή πατζούρια δηλαδή. Τελευταία αποφάσισε και κατέβασε τις κουρτίνες. Τις έσκισε. Δεν θα της ξαναχρειαστεί, έτσι κι αλλιώς είχε μήνες να της τραβήξει μπροστά από τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες. Σκέφτεται να ξηλώσει ακόμα και τα πατζούρια.
Κυκλοφορεί γυμνή. Στη αρχή, πριν μερικούς μήνες κυκλοφορούσε με τα εσώρουχα ή με ένα κοντομάνικο μακρύ μπλουζάκι. Τώρα η θέρμανση στο σπίτι δουλεύει δυνατά για να την κρατάει σε θερμοκρασία που υποφέρεται χωρίς ρούχα. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχε ζέστη στο σπίτι δεν θα την νοσταλγούσε. Ο καθημερινός αυνανισμός την διατηρεί σε καλή θερμοκρασία σαν να είναι κρασί.
Ξεκίνησε με την κρεβατοκάμαρα, ενίοτε και το μπάνιο, και αποφάσισε να επεκταθεί και στα υπόλοιπα δωμάτια όταν έμαθε για τους ηδονοβλεψίες των γειτονικών πολυκατοικιών. Δεν ήταν ότι της άρεσε ποτέ να παίρνει μάτι ούτε και θυμάται να την έχουν πάρει ποτέ. Αλλά από την πρώτη φορά που είδε φακούς και γυαλιά τζαμιών να αστράφτουν θέλησε να δοκιμάσει κι ας ήξερε ότι δεν θα στόχευαν εκείνη.
Στην αρχή η επιθυμία να την δουν ξεπερνούσε την επιθυμία να ικανοποιηθεί. Μετά αυξήθηκε η αυνανιστική συχνότητα. Μαζί με την συχνότητα ογκώθηκε και η ποικιλία εργαλείων. Πρώτα ήταν το μαξιλάρι, μετά ένα μπουκάλι καθώς ήταν καθισμένη στην καρέκλα στη μέση του καθιστικού, αργότερα αγόρασε μια μπαταρία που δεν την συνέδεσε ποτέ με την βρύση της μπανιέρας. Μεγάλωσαν και οι δύο επιθυμίες. Τρεις φορές την ημέρα δεν αρκούσαν. Και κανένα τηλεσκόπιο δεν είχε σκύψει προς το μέρος της, ήταν σίγουρη. Κι έπρεπε να επιμείνει. Και στις δύο επιθυμίες.
Φοβάται ότι η εξάντληση που της φέρνει σταδιακά αυτή η συχνότητα θα υπερβεί τις επιθυμίες της. Όσο μεγαλώνει η κάβλα, μεγαλώνει η επιθυμία να την δουν και τελευταία, η κούραση. Πρέπει όμως να προσπαθήσει περισσότερο. Ίσως πρέπει να γίνουν οι κινήσεις της ακόμα πιο έντονες κι ο οργασμός της πιο ηχηρός, ίσως τότε κάποιος κοιτάξει και βιώσει το ξέσκισμα, τον σπαραγμό που τελείται στα σκέλια της καθημερινά. Δεν πρέπει να καταβληθεί. Κάποιος θα κοιτάξει.
Θα μπορούσε να ανατρέψει τα βιολογικά δεδομένα. Αν ήξεραν. Αλλά πρώτα πρέπει να κοιτάξουν. Να κοιτάξει κάποιος. Πως μια γυναίκα 62 ετών μπορεί πλέον να φτάσει τους πέντε οργασμούς ημερησίως, να χαϊδεύεται σαν εικοσάχρονη στριπτιτζού και να χώνει μέσα της βαθιά τα πιο χοντρά αντικείμενα που μπορεί να βρει σαν να παίζει σε σκληρό πορνό. Μόνο που κανείς δεν κοιτάζει.
Θα περιμένει. Όταν δεν θα αντέχει πια, θα συρθεί μέχρι το κρεβάτι, εκεί από όπου ξεκίνησε, θα μαλακιστεί πανηγυρικά για μια τελευταία φορά και μετά θα κοιμηθεί. Μπορεί να μην την δουν, αλλά θα την βρουν από τη μυρωδιά.