Monday, December 15, 2008

Η σωστή επιλογή της αμαρτίας



30 Μαρτίου 1997…

…Πήρες την απόφαση να κυλήσεις στο βούρκο, να γευθείς την πιο γλυκιά και πιο μεγάλη απαγορευμένη αμαρτία, αμαρτία που σου προσφέρεται ξαφνικά ένα μεσημέρι από έναν άγγελο.

Άγγελο;

Γελιέσαι…

Έχεις δει ξανά άγγελο μελαχρινό με μαύρα μάτια να περπατά στην άσφαλτο;

… Τίποτ’ άλλο από τον μεταμφιεσμένο διάβολο που χαίρεται να σε βλέπει να πέφτεις στην παγίδα του…

Ζεις επικίνδυνα…

Αποφασίζεις ριψοκίνδυνα…

Μα εσύ, λες, ξέρεις! Ξέρεις και βλέπεις την παγίδα του μα δε μπορείς ν’ αντισταθείς. Αποφασίζεις να βιώσεις την αμαρτία και αδιαφορείς για την πτώση σου και τις συνέπειες της σαπίλας που θα σου δώσει η ηδονή του στιγμιαίου παραδείσου.

Και ενώ η απόφαση έχει παρθεί, ο διάβολος αποφασίσει να παίξει ακόμα λίγο μαζί σου. Τι περίμενες; Να ήταν τάχα τόσο εύκολο;

Είναι εκείνος ο ίδιος που σου στερεί την βίωση της ξεφτίλας και της βρωμιάς, προσφέροντας σου τύψεις και πόνο. Πόνο γιατί δεν έκανες αυτό που φαντασιωνόσουν τόσα χρόνια και το θέλησες τόσο πολύ! Ναι, και τύψεις που πήρες την απόφαση της αμαρτίας. Γιατί σημασία δεν έχει που δεν έζησες την αμαρτία αλλά που την επέλεξες και που το μυαλό σου ήταν ήδη αμαρτωλό.

Και τώρα μένουν οι αναθυμιάσεις της ψυχής, αυτές που σε πνίγουν περισσότερο από την βρωμιά του σώματος και που είναι η αιτία να βιώσεις την αμαρτία που αποφάσισες. Γιατί τώρα πια είσαι αδύναμος.



31 Μαρτίου 1997

Μετά τις τύψεις του αρρωστημένου και αμαρτωλού μυαλού ακολουθεί και η πτώση του κορμιού και η βρωμιά του υπονόμου.

Μα, μα εσύ δεν ήσουν που μέχρι χθες μου έλεγες ότι η βρωμιά της ψυχής είναι χειρότερη από τη βρωμιά του κορμιού; Τι κάνεις τώρα; Στέκεσαι ξανά αδύναμος και φοβισμένος; Προτίμησες την γλύκα της ζωής έστω και αν γνώριζες ότι η ζωή αυτή είναι καταδικασμένη στο βούρκο της ψυχής;

Αχ, με γέλασες…

Και εγώ; Εγώ με ποιού τον θάνατο θα διασκεδάσω;

Και έτσι, τώρα, κατέληξες να ζεις με πόνο, ντροπή και μούχλα. Τι περίεργο όμως; Xαίρεσαι;

Χαίρεσαι, λες, που τουλάχιστον θα τα νιώσεις, γιατί ξυπνώντας την 1η Απριλίου 1997 αποφάσισες ότι χθες ξαναέκανες λάθος και ότι σημασία έχει να ζήσεις έστω το κουτρουβάλιασμα της κατηφόρας, παρά εγωιστικά να τ’ αφήσεις όλα πίσω φοβούμενος μήπως το μέλλον σε πνίξει.

κείμενο - φώτο: Άρης Τορτ

No comments:

Post a Comment