Sunday, January 25, 2009

Διελκυστίνδα, όπως πάντα...


Δε θα με φάει το τσιγάρο, αλλά οι λόγοι που καπνίζω… Είμαι μέσα στις τύψεις, μήπως πλήγωσα κάποιους προσπαθώντας να μην απορρίψω κάποιους άλλους. Είναι θέμα επιλογών τελικά το ποιοι είμαστε, αυτές μας ορίζουν, το ποιους επιλέγουμε εις βάρος κάποιων άλλων. Σήμερα η επιλογή μου ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνη που απέρριψα, που απορρίφθηκε με το πέρας του χρόνου, θα εξηγήσω παρακάτω. Με τον έναν έπινα κρασί και συζητούσα, και με τον άλλο διασταύρωσα όσο πιο φευγαλέα πρόλαβα ένα σοκαρισμένο βλέμμα καθώς περνούσε από μπροστά μας. Μήπως αυτός είναι ένας τρόπος να καταλάβω ότι έσφαλα; Βρέθηκε κάποια θεία δίκη πίσω από αυτό το δέσιμό μου στο κέντρο της διελκυστίνδας εκείνη τη στιγμή; Είναι αυτή η αιτία που και το μυαλό μου το αισθάνομαι δεμένο να σφίγγεται από τις ενοχές, ένας οιωνός του σύμπαντος; Το νιώθω δεμένο από ένα κομμάτι λευκού πανιού και τα άκρα του τραβάνε με τα νύχια τους οι ερινύες μου. Είμαι καταδικασμένος με το σκαρί που έχω για σώμα και ψυχή να είναι αυτές η μόνη αληθινή συντροφιά μου μετά από τις πράξεις μου;
Με το πέρας του χρόνου είχε ήδη περάσει ο απορριφθείσας σε ένα σημείο που δεν επηρεαζόταν από μένα, μείναμε δυο άνθρωποι χωρισμένοι, κανένα χρόνο τώρα. Είναι όμως ο χρόνος τόσο ικανός θεραπευτής ώστε να γιατρεύει την προδοσία που φοβάμαι ότι διέπραξα; Είναι δηλαδή πρόφαση αναίμακτης επιλογής μεταξύ δύο ανθρώπων;

1 comment:

  1. φοβαμαι πως παντα θα βαφουμε τα χερια μας με λιγο αιμα. αυτή η θεία δικη δεν ειναι εκει για να μας βοηθησει.

    ReplyDelete