Friday, December 19, 2008

Χωρίς

Στο διάολο!Τα παυσίπονα,το στρες, η αυτόματη διορθώση στον υπολογιστή...τι την ήθελα;!λες και δεν το'ξερα!Λες και έκανα λάθος από κεκτημένη ταχύτητα..χωρίς λογική!Μα θα'θελα να βασανίσω επιτέλους κάποιον,κάτι!Να πάρω ένα κατοικίδιο!θαυμάσια ιδέα!Κάμια τρυφερότητα,καμιά φροντίδα προς κάτι που θυμίζει ανθρώπινο!

Σκληρότητα!Ναι!Και Θα βγουν οι φιλοζωικές που θα εχει φωνάξει η "ευαίσθητη" γειτόνισσα,τάχα και δεν ξέρω ότι με παρακολουθεί η κάρια!

Μου τρυπάει το μυαλό,με βλεπει απ΄την κλειδαρότρυπα και' γω φωνάζω τους δικούς μου ρε!..Την πιάνουν!Τις βάζουν χειροπέδες,την μπουζουριάζουν!..Αλλά πριν, αυτή έχει φωνάξει τη φιλοζωική.Με έχουν κατακρίνει μεγάλα στόματα και πανό έξω απ' την πόρτα!

Να χαθεί το κωλόσκυλο!..το κωλόγατο!...δεν ξέρω θα το αποφασίσω μετά..ίσως και σαύρα!Είναι της μόδας οι σιχαμένες!Αλλά σιχαίνομαι τη μόδα και εξάλλου,γιατί να βασανίσω κάτι που δε μοιάζει στον πατέρα μου;ε;!Δεν έχει νόημα!Ενώ εκείνα..τα...τα ταπεινά ματάκια του υποδουλωμένου ζώου που σε κοιτά με συμπόνια,αγάπη,έτοιμο να λύσει τα ψυχολογικά που σου δημιούργησε η κακούργα η ώρα,η πίεση, η δουλειά,το γλυφιτζούρι που λιμπιζόσουν ένα τέταρτο στη βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου όταν ήσουν έξι και δε στο αγόρασαν ποτέ οι καριολιδες οι δικοί σου..ποτέ,ποτέ,ποτέ!...Αυτό το ζώο, κάνει!

Το χρυσόψαρο;...Ο φωτεινός Σαμ!Ήταν το μόνο κατοικίδιο που είχα...Το φώναζα ο χοντρός Σαμ,αλλά μπροστά σους συγγενείς και τους φίλους "οι κακές κουβέντες είναι απρεπείς"!Βασικά,δεν τους πειραζε που έθιγα το ανυποψίαστο ζωντανό-τι έφταιγε άλλωστε;-αλλά το ότι το "Σαμ"παρέπεμπε σ'ένα δεύτερο ξάδερφο της μαμάς που πήγε στα ξένα,έκατσε με τη χοντρή κωλάρα του πάνω στην επιχείρηση αλυσίδας greek-restaurant, που του έδωσε η Ελληνοαυστραλέζα γυναίκα του-από συμφέρον-και έκανε χοντρά λεφτά που λέμε..Και ο χοντρός Σιμεών,έγινε Fat Sam..Εμένα μου ήταν το ίδιο!Ζύγιζε το ίδιο,φαινόταν το ίδιο,δηλαδή φαινόταν από παντού και γενικά,καμία διαφορά!..μόνο πριν τα κακαρώσει είχε χάσει κάτι κιλά στο νοσοκομείο!Που να τον αντέξει το κρεβάτι;!Τον έβαλαν σε δίαιτα και μετά πέθανε και βρώμισε! Κατάλαβες;!Και επειδή υπήρχε αυτό το βόδι στην οικογένεια,εγώ έπρεπε να προσέχω τα λόγια μου!

Μετά αυτοκτόνησε..το χρυσόψαρο!Ο χοντρός Σαμ δεν είχε καν τόση θέληση.Ε, βέβαια,που ν'αντεξει;!Και'γω που άντεχα ήταν επείδη δεν είχα επιλογή..Είχα!Να πήδαγα και΄γω απ'το μπαλκόνι, όπως το χρυσόψαρό μου από τη γυάλα! Πως κινούταν όμως!Με τι αξιοπρέπεια,τι υπερηφάνια!Και μετά έμπαινε αδιάκριτα η μάνα μου μέσα στο δωμάτιο,χωρίς να χτυπήσει και φυσικά, χωρίς να ρωτήσει και το μόνο που έλεγε ήταν:"Επ!τι κάνεις πάλι κάτω απ'τα σεντόνια;Μην τα βρω πάλι υγρά!Χθες και προχθές μάζευα τις βρωμιές σου,μην τις δει κανας τρίτος!..Για σήκωσε τα σκεπάσματα να δω!Σήκωσε είπα!Ξέρω τι κάνεις!"

Δεν ξέρεις όμως μωρή ότι και΄γω σε παρακολουθώ!Το κατάλαβες;!Αν πάρεις εσυ τη φιλοζωική,θα πάρω και'γω την ασφάλεια να μεζέψει τους χασικλίδες που κουβαλάς στο κωλόσπιτό σου,στην κωλότρυπα που μένεις!Και βρωμάει απ'τα χασίσια και τα φαγιά σας με τα πολλά πιπέρια!Για κάνε πως κουνιέσαι και θα τον δεις τον γκόμενο στην ψυρού!Όχι που θα φοβηθούμε τη μαυραγωρίτισσα!Πόσο το δίνεις μωρή,ε;Πόσο το πουλάς;!Εσύ και ο άλλος που κουβαλάς!Τον είδα στη λαϊκή το Σάββατο!Μοιάζει σαν μπιζέλι με τη γουρουνότριχα να εξέχει και την καδένα να επιπλέει στο δάσος με τις τρίχες του!Σα μπιζέλι άβραστο που σε βάζουν μα το καταπιείς με το ζόρι, για να μην προσβάλεις τον πατέρα σου που μας κάνει την τιμή να κάθεται στο τραπέζι μια φορά την εβδομάδα και να τρώει μαζί μας!Κατάλαβες;Άσχημος,εγωιστής και άβραστος! Αυτό ήταν, άβραστος!Όχι παραγινομένος,άβραστος για να μην καταπίνεται με τίποτα!
Ναι,μωρή!Τι νόμισες,θα φοβηθώ τον μπιζελάνθρωπο;!Κάνε πως μου κουνιέσαι και θα τον σφάξω!
Μου γελάς,ε;Με τι γελάς;...Με τί γελάς;!Έχω κάτι αστείο πάνω μου;!Ε;Μίλα!Δεν θα σου κάνω τη χάρη να σε σκοτώσω,να σε απαλλάξω από τη μίζερη ζωή σου,που τη μισείς και δεν αντέχεις που υπάρχεις!Που ζεις χωρίς να μπορείς να ξεχάσεις το παιδικό δωμάτιο δίπλα στο υπνοδωμάτιο της γαμημένης της κωλόγριας της γαγιάς σου,που ούρλιαζε από τους πόνους κάθε βράδυ απ'τα αρθριτικά της και δε σε άφηνε να κοιμηθείς...και..και την οροφή που σάπιζε και τα φρούτα στο καλάθι επίσης, και συ έπρεπε να το καθαρίσεις..και..τις εθνικές εορτές,που έπρεπε να ντύνεσαι με γραβάτα και ασπρο-μπλέ και μετά μόνο με μπλε και έπειτα με πράσινο και από την παρέλαση έπειτα στην πορεία και να χτυπάς,να φοράς μάσκα,να..και..και..το γαμιόλη τον πατέρα σου,που σου'κανε τη χάρη να σε κάνει και'συ χρωστάς για πάντα να καθαρίζεις τα σκατά του,όταν τα κάνει στην πάπια..και..και..αυτήν την πουτάνα,τη μάνα σου,που δε σε υποστήριξε ποτέ,ακόμα και όταν σερνόσουν μέσα στα αίματα από τις κλωτσιές που έτρωγες από τα άλλα παιδιά που σε φώναζαν φλώρο και πούστη,γιατί σε είδαν,λέει, με τον Χρηστάκη στις τουαλέτες..Και;!Για κατούρημα πήγαμε!Πόσες φορές να το πω ρε;!Θέλετε να σας δείξω το όπλο μου;!Ε; Εδώ το'χω...το φυλάω να σας την ανάψω..εκεί που θα κοιμάστε όλοι!Εκεί που δεν θα ξέρετε από που σας ήρθε..!Θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα και'σενα κύριε!Ναι ρε!Σε'σενα μιλάω καταραμένε διάολε!Ποιός νομίζεις ότι είσαι,ρε;!Γιατί με έβαλες σε διαθεσιμότητα,ρε;!Καριόλη!Είσαι γουρούνι ρε!Γουρούνι,γουρούνι,γουρούνι!Τι, σου κακοφαίνεται;Θα σε γαμήσω!Θα στην ανάψω!Νόμιζες δε θα'βρισκα αλλού όπλο;..Και τους μαλάκες που τα προμηθεύουν αριστερά και δεξιά στη μαύρη,τι τους έχουμε ρε;!Και το ξέρεις παλιογαμιόλη!Θες να με κάνεις φονιά,έτσι;Για να με διώξεις μια και καλή!
Δε θα πάρω κατοικίδιο ρε!Δε θα με κάνεις εμένα φλώρο και πούστη, να τρίβω τα αρχιδάκια τα ζώου και να κουνιέμαι!Θα βγω να την ανάψω σε'σενα,σε αυτή τη φόλα,στο μαλάκα τον μπιζελάνθρωπο!Σε όποιον βρω ρε!Όλοι ζώα είστε ρε!Τι με κοιτάτε ρε;!Τι γελάτε ρε;!Έχω κάτι;!Ε;Μίλα μωρή κότα!Μίλα!Μίλα γιατί στέκεσαι απέναντι και 'σένα δε θα στη χαρίσω..Όχι όπως στους άλλους!Εσύ θα πεθάνεις!Θα πάρω το όπλο και αργά-για να βλέπεις και να φοβάσαι-θα το γεμίζω με σφαίρες,θα τραβήξω τελετουργικά τη σκανδάλη,να ακούσεις καθαρά τον ήχο της.Πιο δυνατά και από τη γαμημένη τη νταλίκα που περνάει κάθε νύχτα ίδια ώρα και σε τσακίζει το διαπεραστικό της φρανάρισμα!Πιο δυνατά και από τη χάβρα από τους μαύρους και τους Πακιστανούς στο πίσω δρομάκι!Θα ακουστεί πιο δυνατά!Και όταν θα πέσεις χάμω,εγώ θα βλέπω τον καπνό της κάνης μου!Και ξέρεις ρε;Στην ζεστασιά του θα'χω λυτρωθεί..στην ηρεμία του,θα'χω δει την περήφανη κίνηση του μικρού,φωτεινού Σαμ!

4 comments:

  1. wow! ψυχεδέλεια, δεν ήξερα να γελάσω ή να κλάψω, καλέ τι χείμαρρος είναι αυτός;;;!

    ReplyDelete
  2. Απελευθερωτικό θα έλεγα - τι ωραία που εκτονώνεις την οργή σου! Τι ωραία που μπορείς και εκτονώνεις έτσι την οργή σου!Εύγε!

    ReplyDelete